Wizjer to element, przez który patrzysz w aparacie podczas robienia zdjęć. Istnieją dwa główne rodzaje: wizjery optyczne i wizjery elektroniczne, chociaż używane są również ekrany podglądu na żywo. Przyjrzyjmy się różnicom między nimi.
Wizjery optyczne a wizjery elektroniczne
Lustrzanki cyfrowe mają wizjer optyczny. To właśnie sprawia, że są lustrzankami cyfrowymi. Bit „SLR” w ich nazwie oznacza „pojedynczy odblask” i jest mechanizmem kierowania światła z obiektywu do wizjera za pomocą lusterek i pryzmatu. Po naciśnięciu spustu migawki lustro unosi się, a światło pada na czujnik, aby mógł zarejestrować obraz.
W niektórych aparatach bezlusterkowych znajdują się wizjery elektroniczne (EVF). Bardziej prawdopodobne jest, że będą standardem w modelach z wyższej półki, ale mogą być opcjonalnym dodatkiem w modelach na poziomie podstawowym. Zamiast używać lustra („bez lustra”, rozumiesz?), aby uzyskać podgląd tego, co robisz, cyfrowy czujnik jest zawsze aktywny i wyświetla to, co wykryje na małym elektronicznym ekranie podglądu, gdzie byłby wizjer optyczny . Usunięcie lustra to duża część tego, co sprawia, że aparaty bezlusterkowe są znacznie mniejsze niż lustrzanki cyfrowe.
Ekrany podglądu na żywo można znaleźć zarówno w lustrzankach cyfrowych, jak i aparatach bezlusterkowych. Istnieją pewne — na ogół podstawowe — aparaty bezlusterkowe, które mają je wyłącznie. Podobnie jak wizjer elektroniczny, ekran podglądu na żywo wyświetla to, co wykrywa czujnik, zamiast używać lusterek. Podczas korzystania z ekranu podglądu na żywo w lustrzance cyfrowej lustro zostaje zablokowane, dzięki czemu światło pada bezpośrednio na czujnik. Wielką zaletą ekranów podglądu na żywo jest to, że są… no cóż, duże. Ekrany 3” nie są rzadkością.
Którego powinieneś użyć?
To, jakiego wizjera używasz, jest raczej wynikiem posiadanego aparatu niż czegokolwiek innego. Nie można umieścić wizjera optycznego na aparacie bezlusterkowym i odwrotnie. Jeśli jednak rozważasz zakup nowego aparatu, istnieją między nimi pewne różnice, które możesz wziąć pod uwagę.
Ogólnie rzecz biorąc, każdy wizjer plus ekran podglądu na żywo jest lepszy niż tylko ekran podglądu na żywo. Chociaż ekrany podglądu na żywo świetnie nadają się do kadrowania obrazów krajobrazowych lub ostrożnego ustawiania ostrości, są niewygodne w użyciu, jeśli aparat nie znajduje się na statywie, ponieważ musisz trzymać go na wyciągnięcie ręki, aby zobaczyć. Oznacza to, że nie możesz odpowiednio ustawić aparatu – i wyglądasz trochę głupio. Ekrany podglądu na żywo są również okropne w jasnym świetle; to tylko ekrany LCD, więc trudno będzie je zobaczyć, jeśli jest naprawdę słonecznie.
Starsze wizjery elektroniczne miały kilka problemów z ostrością i efektami zjawy, ponieważ są to małe ekrany, często o niskiej rozdzielczości. Nowsze w większości rozwiązały te problemy, chociaż najprawdopodobniej nadal będziesz w stanie zauważyć, że patrzysz na ekran – zakres dynamiczny również nie jest tak dobry, jak w przypadku wizjerów optycznych.
Dużą zaletą wizjera elektronicznego jest to, że aparat może nakładać mnóstwo dodatkowych informacji, takich jak ostrość lub prześwietlenie, a także zapewnia dokładny podgląd głębi ostrości i ekspozycji.
Wizjery optyczne są czynnikiem, który powoduje, że wiele osób trzyma się lustrzanek cyfrowych zamiast przestawiać się na bezlusterkowce. Kiedy patrzysz przez wizjer optyczny, widzisz prosto koniec obiektywu. Daje to bardzo wyraźny, ostry obraz sceny. Nie ma możliwości opóźnienia lub rozmycia. Nie masz też nieco dziwnego wrażenia patrzenia na ekran z bliska.
Osobiście nadal uwielbiam wizjer optyczny w mojej lustrzance cyfrowej, ale moim następnym aparatem będzie zapewne bezlusterkowiec. Zalety EVF zaczynają przeważać nad wadami. Najważniejsze jest to, że każdy wizjer jest lepszy niż sam ekran podglądu na żywo.
Źródło obrazu: Jamie Street na Unsplash.