Obecnie przeżywamy renesans laptopów, zarówno z niesamowitymi specyfikacjami, jak i naprawdę niesamowitymi pracami projektowymi, które zdobią najnowsze modele. W ramach tych projektów nowej generacji widzimy również wiele nowych materiałów wprowadzanych do laptopów. Aluminium, magnez, włókno węglowe, a nawet superwytrzymałe hartowane szkło Gorilla Glass — wydaje się, że jeśli chcesz stworzyć nowy, wysokiej klasy laptop lub tablet, staromodny plastik po prostu nie jest już opcją.
Ale jakie są zalety i wady tych nowych materiałów i który z nich powinien uzyskać przewagę, jeśli wybierasz między modelami? Spójrzmy.
Stop aluminium
Jeśli istnieje „starsza” opcja w przypadku laptopów nowej generacji, jest to aluminium. Stop aluminium, powszechnie stosowany przez Apple w swoich high-endowych PowerBookach w 2003 roku, zastąpił stop tytanu starszych generacji. Rozumowanie było dwojakie: zastosowanie procesu anodowania do wykończenia i pokolorowania metalu rozwiązało problem odpryskiwania lakieru poprzednich generacji, a aluminium jest tańsze w zakupie i obróbce niż tytan. Chociaż jego mniejsza gęstość oznacza, że skorupy aluminiowe muszą być grubsze, ta dodatkowa sztywność ogólnie powoduje, że konstrukcja jest mniej podatna na zginanie, wypaczenie i wgniecenia.
Dopiero wraz z wprowadzeniem Macbooka Air Apple zadebiutował językiem projektowania „unibody”, z głównym korpusem (a później zespołem ekranu) uformowanym z jednego kawałka frezowanego maszynowo stopu aluminium. Obecnie stało się to mniej więcej standardem dla laptopów z wyższej półki. Chociaż produkcja tych konkretnych części jest kosztowna, pozwala to na projektowanie laptopów z mniejszą liczbą części ciała, co upraszcza produkcję jako całość i sprawia, że są mniej podatne na wypaczenia i deformacje ciała. Niektóre laptopy tak tanie, jak 300 USD mają aluminiowe konstrukcje korpusu, ale bez frezowanego jednoczęściowego korpusu. Anodowanie, obróbka stopowa, która może pomóc w rozpraszaniu ciepła i odporności na korozję, może być również stosowana do „barwienia” aluminium na różne kolory.
Stopy aluminium są zazwyczaj mocniejsze niż tworzywa sztuczne, zwłaszcza gdy są stosowane w konstrukcjach jednoczęściowych. Mają jednak pewne oczywiste wady: nawet stosunkowo grube obudowy aluminiowych laptopów premium ulegną wgnieceniu, jeśli zostaną wystarczająco mocno uderzone, i będą to robić częściej niż tworzywa sztuczne z powodu braku elastyczności w wieloczęściowej obudowie. Aluminium również przewodzi ciepło znacznie lepiej niż plastik, przez co niektóre laptopy są podatne na nieprzyjemne przegrzanie. Na etapie projektowania należy zastosować znaczące rozwiązania inżynieryjne, aby utrzymać gorące strefy, takie jak procesor i radiatory, z dala od obszarów, w których użytkownik może dotykać maszyny przez dłuższy czas.
Ze stopu magnezu
Magnez, alternatywa dla aluminium, jest używany jako stop podstawowy w coraz większej liczbie projektów laptopów. Jest lżejszy objętościowo od aluminium o około 30% (w rzeczywistości jest to najlżejszy konstrukcyjnie używany metal na świecie), a jednocześnie ma większy stosunek wytrzymałości do masy. Dzięki temu korpusy elektroniki ze stopu magnezu są cieńsze niż podobne konstrukcje aluminiowe o tej samej ogólnej trwałości. Magnez jest również mniej przewodzący ciepło, co oznacza, że projektanci mają większą swobodę w umieszczaniu wewnętrznych elementów, które nie spowodują nieprzyjemnie gorącej obudowy.
Magnez jest generalnie łatwiejszy w użyciu niż aluminium pod względem produkcji, co otwiera nowe możliwości projektowe dla producentów laptopów i tabletów. Niestety jest też znacznie droższy jako metal. Aby to zrównoważyć, producenci czasami łączą obudowy magnezowe z tańszymi plastikowymi częściami na ramie lub wewnętrznymi obszarami, takimi jak podpórka pod nadgarstki. Projekty z pełnym magnezem, takie jak Surface Pro i niektóre pozycje premium w liniach HP ENVY i Lenovo ThinkPad, są zwykle droższe niż porównywalne modele.
Pomiędzy stopem aluminium a stopem magnezu naprawdę nie ma wystarczającej różnicy, aby zachwiać zakupem nowego laptopa w taki czy inny sposób. Dzięki zwiększonej sztywności obudowa z magnezu może być mniej podatna na zginanie lub wgniecenie niż obudowa aluminiowa, ale jest również bardziej podatna na pękanie przy zwiększonym ciśnieniu. Właściwości termiczne prawdopodobnie nie będą aż tak zauważalne (ponieważ producenci i tak stali się całkiem dobrzy w zarządzaniu ciepłem wewnętrznym). O ile nie planujesz stale używać laptopa w środowiskach o wysokiej temperaturze, wewnętrzne specyfikacje powinny prawdopodobnie być bardziej palącym problemem.
Włókno węglowe
Włókno węglowe jest trochę mylące: materiał, który jest tak popularnie przedstawiany w samolotach i samochodach sportowych, jest w rzeczywistości kompozytem zarówno tkanych włókien węglowych, jak i bardziej podstawowych baz polimerowych. Zasadniczo jest to zaawansowany technologicznie plastik wzmocniony syntetycznym węglem. Rezultatem jest materiał o wyjątkowo wysokim stosunku masy do wytrzymałości, pozwalający na ochronę podobną do metalu lub stopu przy ułamku masy.
Poza tym wygląda naprawdę fajnie. Większość producentów lubi pokazywać w swoich projektach materiał z włókna węglowego, co skutkuje charakterystycznym szaro-czarnym splotem, który jest natychmiast rozpoznawalny.
Materiał jest, przynajmniej pod pewnymi względami, łatwiejszy do formowania i kształtowania niż metal, wymagając jedynie prostej formy odlewniczej do większych elementów, a nie procesu frezowania sterowanego maszynowo. Włókno węglowe przewodzi ciepło z ułamkiem szybkości aluminium lub magnezu, co czyni go idealnym wyborem do obszarów obudowy laptopa, w których użytkownicy mogą kłaść skórę, takich jak podpórka pod nadgarstki.
Jednak włókno węglowe ma pewne wyraźne wady w porównaniu z bardziej konwencjonalnymi materiałami do laptopów. Ponieważ jest to kompozyt o splocie węglowym i bardziej kruchym polimerze, jego wykończenie nie jest tak trwałe jak tkane wnętrze — jest znacznie bardziej podatne na widoczne zadrapania i wgniecenia. Elementy znajdujące się pod spodem mogą być prawie tak samo bezpieczne, jak pod metalem, ale upadek z narożnika lub uderzenie przebijające nadal będzie wyglądać bardzo źle. Włókno węglowe jest również znacznie droższe w produkcji niż nawet stop magnezu.
Z tego powodu jest on stosowany głównie jako materiał łączony, z obudowami wykorzystującymi lekkie i atrakcyjne włókno węglowe na elementach wewnętrznych, takich jak podpórka pod nadgarstki i panel dotykowy, podczas gdy na zewnątrz zastosowano metal stopowy. O ile mi wiadomo, nie było obudowy laptopa wykonanej w całości z włókna węglowego (choć było kilka smartfonów wykonanych z podobnego strukturalnie kevlaru).
Szkło hartowane
Pojawienie się smartfonów pod koniec 2000 roku sprawiło, że szkło hartowane — w szczególności opatentowane przez firmę Corning Gorilla Glass — jest nowym materiałem konstrukcyjnym dla wszelkiego rodzaju elektroniki. Oprócz dość oczywistego zastosowania w laptopach z ekranem dotykowym, w niektórych nowszych projektach zastosowano szkło hartowane do pokryw laptopów, a nawet wysokiej jakości, gładko śledzące touchpady.
Nowoczesne szkło hartowane jest niesamowitym materiałem, posiadającym odporność na zarysowania, która jest prawie tak dobra, jak materiały takie jak syntetyczny szafir. Czuje się również całkiem nieźle, a zintegrowanie go z projektem laptopa jest teraz stosunkowo niedrogie. Skoro producenci tacy jak ASUS mają już ogromne zamówienia na szkło do smartfonów, dlaczego nie trzymać się trochę na laptopie?
Ale bądź świadomy, szkło hartowane to wciąż… no cóż, szkło. Może być odporna na zarysowania i mniej podatna na stłuczenie niż typowa szyba okienna, ale upadek na jakąkolwiek rozsądnie twardą powierzchnię nadal rozbije ekrany, pokrywy i panele dotykowe. Szkło hartowane jako materiał na korpusy laptopów i tabletów jest dodatkiem kosmetycznym i niezbyt trwałym.