Kiedy używasz aparatu w niektórych trybach automatycznych, takich jak Program — lub jednym z trybów pół-manualnych, takich jak Priorytet przysłony lub Priorytet czasu otwarcia migawki — nie tracisz całkowitej kontroli nad wszystkim: nadal możesz kontrolować ekspozycję za pomocą kompensacji ekspozycji. Oto jak to działa.
Co widzi światłomierz kamery
Kiedy aparat oblicza, jakich ustawień ekspozycji użyć, przyjmuje jedno wielkie założenie: gdy uśredniasz wszystko, to, co jest przed nim, jest prawie szare. Innymi słowy, wszystkie światła i ciemności równoważą się do średniej szarości.
To jest zdjęcie, które próbuje zrobić Twój aparat.
I to całkiem dobre przybliżenie. Oto kilka moich zdjęć z uśrednionymi poziomami jasności.
To nie jest idealne dopasowanie, ale twój aparat, zakładając, że próbuje sfotografować nudną szarą ścianę, będzie na właściwym polu w wielu scenach.
Ale nie dla każdej sceny. Oto kilka moich uśrednionych zdjęć.
Tym razem wszystkie sceny są nieco jaśniejsze niż średnia szarość. Gdy tak się stanie, jeśli zostawisz aparat w trybie automatycznym, spowoduje to niedoświetlenie ujęć, więc uzyskasz coś w rodzaju obrazu po prawej stronie, a nie tego po lewej, które jest prawidłowo naświetlone.
Nie jest to idealne, ponieważ stracisz znaczną ilość danych obrazu w tych ciemnych czarnych cieniach. Tutaj wkracza kompensacja ekspozycji.
Korzystanie z kompensacji ekspozycji
Kompensacja ekspozycji to sposób na sprawienie, by aparat zmieniał ekspozycję sugerowaną przez światłomierz, jeśli uważasz, że nie zapewni to oczekiwanych rezultatów. Jeśli scena jest jaśniejsza niż średnia szarość, należy nieco prześwietlić obraz. Jeśli jest ciemniej, musisz niedoświetlić ujęcie.
Jak wszystko, co ma związek z ekspozycją, kompensacja ekspozycji jest mierzona w stopniach. Pojedynczy przystanek oznacza podwojenie ilości światła docierającego do czujnika — chociaż nie musi to oznaczać, że zdjęcie będzie dwa razy jaśniejsze.
Kompensacja ekspozycji jest dostępna w trybach Priorytet przysłony, Priorytet czasu otwarcia migawki i Program w większości aparatów. Możesz również używać go w trybie w pełni automatycznym, ale nie jest to gwarantowane.
Gdy spojrzysz przez wizjer lub na tylny ekran, zobaczysz wykres kompensacji ekspozycji.
0 to zmierzona wartość sceny bez kompensacji. -1, -2 i -3 to jeden, dwa lub trzy stopnie niedoświetlone, podczas gdy +1, +2 i +3 to jeden, dwa lub trzy stopnie prześwietlone. Aby dostosować kompensację ekspozycji, zwykle przytrzymujesz przycisk kompensacji ekspozycji — jest to w połowie czarny, w połowie biały kwadrat na powyższym obrazku — i obracasz główne pokrętło ustawień, chociaż proces może się różnić w zależności od aparatu. Sprawdź instrukcję, jeśli nie masz pewności.
Na powyższym obrazku jestem teraz niedoświetlany przez przystanek. Oto jak w praktyce wyglądają różne wartości wynagrodzeń.
Jeśli rzeczy są naprawdę jasne, niedoświetl o jeden przystanek; jeśli jest naprawdę ciemno, prześwietl przez zatrzymanie. Jeden lub dwa stopnie kompensacji ekspozycji zwykle wystarczają, aby dostosować się do każdej sceny. Nie jestem pewien, czy kiedykolwiek musiałem używać kompensacji ekspozycji plus minus trzy.