Monopody to statywy jednonożne (mono = jeden; tri = trzy). Nie są tak stabilne jak statywy, ale mają kilka zalet. Fotografowie sportu i przyrody uwielbiają monopody.
Problem wagi
Sprzęt do aparatu jest ciężki. Lustrzanka cyfrowa i obiektyw zwykle ważą od pięciu do dziesięciu funtów. To może nie brzmieć dużo, ale spróbuj trzymać tak duży ciężar w dłoniach przez popołudnie, a zobaczysz, co mam na myśli.
Z długimi obiektywami sytuacja staje się jeszcze gorsza. Niektóre konfiguracje z teleobiektywami i profesjonalnymi lustrzankami cyfrowymi mogą ważyć ponad 15 funtów.
Problem polega na tym, że waga sprzętu fotograficznego nie tylko sprawia, że trudno go nosić; wpływa również na sposób strzelania. Zrobienie jednego lub dwóch zdjęć w ciężkim ustawieniu jest w porządku, ale jeśli kręcisz wydarzenie, takie jak gra sportowa, lub czekasz, aż coś takiego jak ptak wyląduje, musisz mieć aparat zawsze gotowy i gotowy. Jeśli nie jesteś zbudowany jak Arnold Schwarzenegger, to po prostu się nie wydarzy.
Statyw to tradycyjny sposób podtrzymywania aparatu. Świetnie nadają się do blokowania aparatu, ale zajmują sporo miejsca i ograniczają mobilność. Nie jesteś w stanie szybko zareagować, gdy aparat jest zawieszony na statywie, co nie jest idealne, gdy stoisz obok boiska piłkarskiego lub próbujesz wytropić szybko poruszające się zwierzę.
Tutaj wkraczają monopody. Z jedną nogą zamiast trzech, same nie ustabilizują aparatu. Mogą jednak utrzymać jego ciężar. Chociaż nie będziesz robić zdjęć z długim czasem naświetlania, twoje ramiona nie umrą, jeśli użyjesz długiego obiektywu przez popołudnie. Musisz tylko podeprzeć aparat ustawiony poziomo, podczas gdy monopod obsługuje go pionowo.
Monopod można również znacznie szybciej zresetować. Możesz nosić aparat i poruszać się bez konieczności zmiany ustawień. Dlatego są tak popularne wśród fotografów sportu i przyrody. Mogą używać ciężkich obiektywów przez długi czas i reagować na zmieniające się okoliczności prawie tak szybko, jak gdyby trzymali aparat za rękę.
Wskazówki dotyczące korzystania z monopodu
Chociaż monopody i statywy (dwójnogi istnieją, ale nigdy nie widziałem takiego używanego do fotografii) są urządzeniami podtrzymującymi aparat, pełnią różne role. Oznacza to, że musisz myśleć o używaniu każdego z nich inaczej.
Monopod ma utrzymać ciężar konfiguracji aparatu, dzięki czemu można go wygodnie używać. W pewnym sensie jest to sprzeczne z celem, jeśli podnosisz aparat do robienia zdjęć. Z tego powodu należy wysunąć monopod tak, aby kamera znajdowała się na wysokości oczu. To o wiele więcej, niż zwykle zalecamy wydłużenie statywu.
Ponieważ monopody niewiele robią, aby ustabilizować aparat, jest mało prawdopodobne, aby uzyskać ostre zdjęcia przy długich czasach otwarcia migawki. Zwykła rada — że powinieneś używać minimalnego czasu otwarcia migawki 1/[the focal length of the lens]-trzyma się prawdy. Na przykład, jeśli używasz obiektywu 300 mm, powinieneś użyć minimalnej szybkości migawki 1/300 sekundy. Zwróć uwagę, że ten wzór wykorzystuje efektywną ogniskową obiektywu, więc jeśli używasz aparatu z czujnikiem przycięcia, musisz pomnożyć ogniskową przez współczynnik przycięcia, aby obiektyw 300 mm był obiektywem 450 mm (współczynnik przycięcia 1,5 x) w aparacie Canon z czujnikiem kadrowania.
Monopody, podobnie jak inne profesjonalnie wyglądające sprzęty fotograficzne, mogą zwrócić na Ciebie uwagę i mogą być zakazane w niektórych miejscach publicznych, takich jak muzea. Znam kilku fotografów, którzy próbowali argumentować, że monopod to nie statyw z ochroniarzami. To nie jest tego warte.
Możesz kupić statywy gdzie jedna noga zamienia się w monopod, lubić nasz wybór na najlepszy statyw podróżny na naszej siostrzanej stronie Review Geek. Daje to to, co najlepsze z obu światów: stabilny statyw z elastycznością monopodu, dostępny w razie potrzeby.
Monopody to kolejny przydatny sprzęt dla fotografów, ale jeśli nie pracujesz z ciężkimi obiektywami przez długi czas, nie musisz się spieszyć i kupić. Najwięcej skorzystają fotografowie zajmujący się sportem, dziką przyrodą, a czasem fotografami ślubnymi.