Po latach spekulacji i plotek, chiński gigant technologiczny Huawei oficjalnie zaprezentował swój system operacyjny Harmony OS w 2019 roku. Można śmiało powiedzieć, że zadano więcej pytań niż odpowiedzi. Jak to działa? Jakie problemy rozwiązuje? A czy jest to efekt obecnego sporu między Huawei a rządem USA?
Czy system operacyjny Harmony jest oparty na systemie Linux?
Nie. Chociaż oba są produktami wolnego oprogramowania (a dokładniej, Huawei zobowiązał się do wydania Harmony OS z licencją open source), Harmony OS jest odrębnym produktem. Co więcej, używa innej architektury niż Linux, preferując projekt mikrojądra od jądra monolitycznego.
Ale poczekaj. Mikrojądro? Jądro monolityczne? Straciłem cię.
Spróbujmy ponownie. Sercem każdego systemu operacyjnego jest coś, co nazywa się jądrem. Jak sama nazwa wskazuje, jądra są sercem każdego systemu operacyjnego, skutecznie służąc jako podstawa. Obsługują interakcje z podstawowym sprzętem, przydzielają zasoby i definiują sposób wykonywania i obsługi programów.
Wszystkie jądra mają te podstawowe obowiązki. Różnią się jednak sposobem działania.
Porozmawiajmy o pamięci. Nowoczesne systemy operacyjne starają się oddzielić aplikacje użytkownika (takie jak Steam czy Google Chrome) od bardziej wrażliwych części systemu operacyjnego. Wyobraź sobie nieprzeniknioną linię dzielącą pamięć używaną przez usługi na poziomie systemu od aplikacji. Istnieją dwa główne dobre powody: bezpieczeństwo i stabilność.
Mikrojądra, takie jak ten używany przez Harmony OS, są niezwykle wnikliwe w kwestii tego, co działa w trybie jądra, skutecznie ograniczając to do podstaw.
Wprost, monolityczne jądra nie rozróżniają. Na przykład Linux umożliwia uruchamianie wielu narzędzi i procesów na poziomie systemu operacyjnego w tej uprzywilejowanej przestrzeni pamięci.
W czasie, gdy Linus Torvalds rozpoczynał pracę nad jądrem Linuksa, mikrojądra były nadal czymś o nieznanej ilości, z nielicznymi komercyjnymi zastosowaniami w świecie rzeczywistym. Mikrojądra również okazały się trudniejsze do opracowania i były wolniejsze.
Prawie 30 lat później wszystko się zmieniło. Komputery są szybsze i tańsze. Mikrojądra przeskoczyły ze środowiska akademickiego do produkcji.
Jądro XNU, które znajduje się w sercu macOS i iOS, czerpie wiele inspiracji z wcześniejszych projektów mikrojądra, a mianowicie jądra Mach opracowanego przez Carnegie Mellon University. Tymczasem QNX, który stanowi podstawę systemu operacyjnego Blackberry 10, a także wielu samochodowych systemów informacyjno-rozrywkowych, wykorzystuje konstrukcję mikrojądra.
Chodzi o rozszerzalność, człowieku
Ponieważ projekty mikrojądra są celowo ograniczone, można je łatwo rozszerzyć. Dodanie nowej usługi systemowej, takiej jak sterownik urządzenia, nie wymaga od programisty fundamentalnej zmiany lub ingerencji w jądro.
A to podpowiada, dlaczego Huawei wybrał takie podejście z Harmony OS. Chociaż Huawei jest prawdopodobnie najbardziej znany ze swoich telefonów, jest to firma zaangażowana w większość sektorów rynku technologii konsumenckich. Jego oferta obejmuje takie rzeczy, jak urządzenia do noszenia fitness, routery, a nawet telewizory.
A Huawei to niesamowicie ambitna firma. Biorąc liść z konkurencyjnej książki Xiaomi, firma rozpoczęła sprzedaż produktów IoT za pośrednictwem swojej młodzieżowej spółki zależnej Honor, w tym inteligentnych szczoteczek do zębów i inteligentnych lamp biurkowych.
I chociaż nie jest jasne, czy Harmony OS będzie działał na każdym kawałku technologii konsumenckiej, którą ostatecznie sprzedaje, Huawei dąży do posiadania systemu operacyjnego, który będzie działał na jak największej liczbie urządzeń.
Jednym z powodów jest kompatybilność. Jeśli zlekceważysz wymagania sprzętowe, każda aplikacja napisana dla Harmony OS powinna działać na każdym urządzeniu, na którym jest uruchomiona. To atrakcyjna propozycja dla deweloperów. Ale powinno to również przynieść korzyści konsumentom. Ponieważ coraz więcej urządzeń staje się skomputeryzowanych, sensowne jest, aby mogły z łatwością pracować jako część szerszego ekosystemu.
Ale co z telefonami?
Minął prawie rok, odkąd Departament Skarbu administracji Trumpa umieścił Huawei na „liście podmiotów”, uniemożliwiając tym samym amerykańskim firmom handel z firmą. Chociaż wywarło to presję na wszystkich poziomach działalności Huawei, największy ból odczuwany jest w dziale mobilnym firmy, uniemożliwiając mu wypuszczanie nowych urządzeń z wliczonymi usługami Google Mobile Services (GMS).
Usługi mobilne Google to w rzeczywistości cały ekosystem Google dla Androida, w tym przyziemne aplikacje, takie jak Mapy Google i Gmail, a także Sklep Google Play. Ponieważ najnowsze telefony Huawei nie mają dostępu do większości aplikacji, wielu zastanawiało się, czy chiński gigant porzuci Androida, zamiast przenieść się na własny system operacyjny.
Wydaje się to mało prawdopodobne. Przynajmniej na krótką metę.
Na początek kierownictwo Huawei potwierdziło swoje zaangażowanie w platformę Android. Zamiast tego koncentruje się na opracowaniu własnej alternatywy dla GMS o nazwie Huawei Mobile Services (HMS).
Sercem tego jest ekosystem aplikacji firmy, Huawei AppGallery. Huawei twierdzi, że wydaje 1 miliard dolarów na wypełnienie „luki aplikacji” w sklepie Google Play i pracuje nad tym 3000 inżynierów oprogramowania.
Nowy mobilny system operacyjny byłby zmuszony zacząć od zera. Huawei musiałby zachęcić programistów do przeniesienia lub przeprojektowania swoich aplikacji dla Harmony OS. A jak dowiedzieliśmy się z Windows Mobile, BlackBerry 10 i Tizen firmy Samsung (a wcześniej Bada), nie jest to łatwa propozycja.
To powiedziawszy, Huawei jest jedną z najlepiej zaopatrzonych firm technologicznych na świecie. Dlatego nierozsądne byłoby całkowite odrzucenie perspektywy telefonu z systemem Harmony OS.
Wyprodukowano w Chinach 2025
Jest tu interesujący polityczny punkt do omówienia. Przez dziesięciolecia Chiny działały jako światowa fabryka, wytwarzając produkty zaprojektowane za granicą. Jednak w ostatnich latach rząd Chin i jego własny sektor prywatny dużo zainwestowały w badania i rozwój. Coraz częściej produkty zaprojektowane w Chinach wkraczają na arenę międzynarodową, oferując nową konkurencję dla elity technologicznej Doliny Krzemowej.
W tym kontekście rząd w Pekinie ma ambicję, którą nazwał „Made in China 2025”. W rzeczywistości chce zakończyć swoje uzależnienie od importowanych produktów high-tech, takich jak półprzewodniki i samoloty, zastępując je własnymi, rodzimymi alternatywami. Motywacja wynika z bezpieczeństwa ekonomicznego i politycznego, a także prestiżu narodowego.
Harmony OS doskonale wpisuje się w tę ambicję. Jeśli wystartuje, będzie to pierwszy globalnie odnoszący sukcesy system operacyjny, który wyłoni się z Chin – z wyjątkiem tych wykorzystywanych na rynkach niszowych, takich jak stacje bazowe telefonii komórkowej. Te krajowe referencje będą szczególnie przydatne, jeśli zimna wojna między Chinami a Stanami Zjednoczonymi będzie nadal szaleć.
W rezultacie nie zdziwiłbym się, gdyby Harmony OS miał kilku bardzo entuzjastycznych zwolenników w rządzie centralnym, a także w szerszym chińskim sektorze prywatnym. I to właśnie ci zwolennicy ostatecznie zadecydują o jego sukcesie.