W większości przypadków nasze ulubione oprogramowanie do odtwarzania płyt CD umożliwia pobranie odpowiednich informacji z internetowej bazy danych, ale czy ten krok jest naprawdę konieczny? Czy płyty CD z muzyką mają już na sobie wszystkie potrzebne informacje? Dzisiejszy post z pytaniami i odpowiedziami dla SuperUser zawiera odpowiedź na ciekawe pytanie czytelnika.
Dzisiejsza sesja pytań i odpowiedzi przychodzi do nas dzięki uprzejmości SuperUser — pododdziału Stack Exchange, społecznościowej grupy witryn internetowych z pytaniami i odpowiedziami.
Zdjęcie dzięki uprzejmości John Ward (Flickr).
Pytanie
Czytnik SuperUser cipricus chce wiedzieć, czy większość muzycznych płyt CD zawiera niezbędne metadane dla utworów na nich:
Widzę, że wiele odtwarzaczy audio (np. oprogramowanie multimedialne, takie jak Winamp lub Foobar2000) ma możliwość pobierania informacji o muzyce (piosenkach) z internetowych baz danych, takich jak CDDB. Ta informacja powinna już być dostępna na muzycznych płytach CD, prawda? Czy rzeczywiście tam jest?
Niektóre odtwarzacze audio wyświetlają zawartość płyty CD, a inne nie. Czy te informacje są pobierane z płyt CD czy pobierane z Internetu?
Czy większość muzycznych płyt CD zawiera niezbędne metadane utworów, które się na nich znajdują, czy nie?
Odpowiedź
Współtwórca SuperUser, RedGrittyBrick, ma dla nas odpowiedź:
Ta informacja powinna już być dostępna na muzycznych płytach CD, prawda?
Myślę, że większość z nas, konsumentów, powiedziałaby tak.
Czy rzeczywiście tam jest?
Prawie nigdy z mojego doświadczenia. Oprogramowanie, którego użyłem do zgrywania płyt CD do MP3, nigdy nie wydaje się być w stanie uzyskać tych informacji z samych płyt CD, chociaż czytałem o kilku wyjątkach (zwłaszcza Sony od 1997 r.).
Przyczyn takiego stanu rzeczy jest prawdopodobnie kilka, m.in.:
- Model biznesowy branży muzycznej
- Bezwładność
- Powstanie dystrybucji cyfrowej
Model biznesowy branży muzycznej
Przemysł muzyczny tradycyjnie zarabiał na sprzedaży płyt winylowych, kaset magnetofonowych i płyt audio CD. Ochrona ich praw autorskich była postrzegana przez branżę jako kluczowa dla ich przetrwania. W celu zwalczania nielegalnego kopiowania taśm przekonali ustawodawców do nałożenia opłaty na sprzedaż czystych taśm.
Przemysł muzyczny uważał, że ułatwienie odtwarzania na komputerach osobistych ułatwia naruszenie ich praw autorskich, a tym samym ułatwia ich zniszczenie. Tak więc decyzje dotyczące zawartości i formatów płyt audio CD były mocno wypaczone, aby ułatwić cokolwiek użytkownikom komputerów osobistych.
Bezwładność
Audio CD istnieje już od dawna i nie ma sensu tworzyć nowych płyt CD niekompatybilnych z istniejącymi odtwarzaczami CD. Oznacza to, że należy zachować ostrożność podczas dodawania zawartości cyfrowej do płyt audio CD. Dane cyfrowe i dane audio na płytach CD wykorzystują zupełnie inne i niekompatybilne podstawowe formaty. To sprawia, że mieszanie obu jest trudne (choć można to zrobić).
Biorąc pod uwagę dużą populację starszych odtwarzaczy CD, przemysł ewidentnie nie widział żadnych korzyści w ulepszaniu formatu audio CD.
Ich postrzegany przypadek użycia to: kupujesz płytę CD, wkładasz ją do dedykowanego odtwarzacza CD podłączonego do wzmacniacza audio i głośników, siadasz i czytasz informacje o utworze wydrukowane na okładce płyty.
Dystrybucja cyfrowa
Obecnie trend przesuwa się na zawartość do pobrania. Przynajmniej zakupione pliki MP3 zazwyczaj zawierają metadane z listą wykonawcy, nazwy albumu, roku, gatunku itp.
Dlatego wydaje się mało prawdopodobne, aby przemysł muzyczny był zainteresowany robieniem czegokolwiek nowego w procesie tłoczenia płyt CD. W końcu to umierający biznes. Z posta na blogu z 2011 r.:
- Jedną z największych, najfajniejszych, ale niestety najmniej znanych i najrzadziej używanych technologii związanych z płytami CD, jest CD-Text. … To jest już od 14 lat i mogę policzyć na jednej ręce, ile razy rzeczywiście widziałem płytę CD w moim samochodzie, był z nią związany tekst.
Zrób to już prawie 20 lat i nie ma oznak powszechnego przyjęcia przez przemysł muzyczny.
Dlaczego płyty CD nie zawierały pierwotnie metadanych?
Warto pamiętać, że płyta audio CD była jedynie trwalszym i wygodniejszym rozmiarowo zamiennikiem wytłoczonego 12-calowego winylowego albumu.
Ta ostatnia była formą czysto analogową, bez żadnych informacji cyfrowych, tylko analogową falą dźwiękową w postaci pionowych i poziomych pofałdowań w ciągłym spiralnym rowku, bez rozróżnienia na ścieżki inne niż odcinek ciszy (bez pofalowań) i szerszy rozstaw spirali (widoczny dla człowieka, ale niewykrywalny przez gramofon). Wszelkie informacje o nazwach utworów itp. znajdowały się na zadrukowanych papierowych notatkach na rękawach lub na samych zadrukowanych kartonowych rękawach.
Kiedy więc wynaleziono płyty audio CD, przyjęli to samo podejście. Oczekiwali, że płyty CD będą odtwarzane w dedykowanych odtwarzaczach muzycznych CD, a nie w komputerach. Dlatego muzyka nie była przechowywana na płytach CD z typem systemu plików, którego normalnie używałby komputer do przechowywania plików danych. Szczegóły utworów zostały wydrukowane na papierowej wkładce w plastikowym pudełku na płyty i nie zostały w żaden sposób umieszczone z zawartością płyty.
Podobnie dane audio na płycie audio CD zostały zakodowane na pojedynczej, ciągłej ścieżce spiralnej. Różni się to bardzo od formatowania niskopoziomowego dysków z danymi komputerowymi (twarde, dyskietki, dane CD itp.), które zazwyczaj mają dużą liczbę kołowych ścieżek ułożonych koncentrycznie i podzielonych na sektory.
Nie było rezerwy na dane, prawdopodobnie dlatego, że nie były one potrzebne w przypadku płyt winylowych i ponieważ skomplikowałoby to produkcję odtwarzaczy CD audio, czyniąc je droższymi w czasach, gdy przemysł prawdopodobnie chciał zachęcić do sprzedaży płyt CD jako premium (bardziej opłacalny) produkt.
Zwróć uwagę, że aby zidentyfikować płytę CD, programy na komputerach muszą wyodrębnić niektóre dane audio (tj. listę przesunięć utworu w sekcji wprowadzającej utworu lub kształt fali części pierwszego utworu) i użyć ich jako klucz do wyszukiwania w bazie danych, zazwyczaj zdalnej bazie danych w innym miejscu w Internecie. W ten sposób oprogramowanie pobiera nazwy wykonawców, nazwy albumów, nazwy utworów itp.
Niektóre programy wyszukują CD-Text, czasami tylko wtedy, gdy są w trybie offline i nie mogą skontaktować się ze zdalną bazą danych. Tak więc obecność i użycie CD-Text to względna rzadkość. Na większości płyt audio CD nie ma metadanych czytelnych dla komputera, nawet numeru identyfikacyjnego produktu.
Masz coś do dodania do wyjaśnienia? Dźwięk w komentarzach. Chcesz przeczytać więcej odpowiedzi od innych doświadczonych technologicznie użytkowników Stack Exchange? Sprawdź pełny wątek dyskusji tutaj.