Jeśli jesteś użytkownikiem Maca i fanem oprogramowania typu open source, prawdopodobnie widziałeś niektóre aplikacje z etykietą „Darwin”. Ale dlaczego wersje aplikacji dla systemu MacOS noszą tę nazwę?
Ponieważ macOS jest, wraz z iOS i tvOS, obsługiwany przez oprogramowanie typu open source oparte na BSD o nazwie Darwin. Podobnie jak wiele systemów operacyjnych typu open source, Darwin ma nawet maskotkę: Hexley Dziobak.
To nie jest jakaś sztuczka: Apple poważnie traktuje kwestię open source. Możesz pobrać cały kod źródłowy Darwina już teraz, pod adresem opensource.apple.com. Znajdziesz różne pliki do pobrania dla każdej wersji systemu macOS.
To z powodu tej spuścizny oprogramowanie macOS jest czasami nazywane „Darwin”, szczególnie przez entuzjastów open source.
Czekaj, Open Source? Czy to oznacza, że mogę korzystać z macOS za darmo?
Nie.
Cóż… przeważnie nie. Chociaż sam Darwin jest open source, większość rzeczy, o których myślisz, gdy wyobrażasz sobie macOS, nie jest. Interfejs użytkownika Aqua i interfejs Cocoa API są na przykład zamkniętym źródłem i żadne oprogramowanie macOS nie może działać bez tych rzeczy.
Więc chociaż możesz bezpłatnie pobrać kod źródłowy Darwina i możesz go skompilować, jeśli masz odpowiednie umiejętności, nigdy nie uruchomisz na nim oprogramowania macOS — w tym, jak na ironię, wielu z tych oznaczonych jako „darwin” (chyba że chcesz spędzić kilka lat i/lub dziesięcioleci na inżynierii wstecznej zastrzeżonych części systemu macOS). Darwin to tylko podstawowa podstawa, na której zbudowana jest reszta systemu macOS.
Ale to nie znaczy, że nie możesz dostać byle co biegać na Darwin. Są też wersje Darwina innych firm, które można stosunkowo łatwo uruchomić CzystyDarwin. Ten stworzony przez wolontariuszy system operacyjny wykorzystuje Darwina jako swój rdzeń i możesz nawet uruchomić na nim interfejsy użytkownika typu open source. Oto jak to wygląda:
Nie do końca macOS Sierra, prawda? Możesz także spraw, aby PureDarwin działał na maszynie wirtualnej, jeśli chcesz włożyć w to wysiłek. Po prostu nie oczekuj, że uruchomisz na nim oprogramowanie Mac.
Dlaczego to w ogóle istnieje?
Kiedy Apple zwolnił Steve’a Jobsa w 1985 roku, był zajęty. Pomógł na przykład wydzielić Graphics Group z LucasFilm. Ta firma została przemianowana na Pixar.
Mniej więcej w tym samym czasie założył również Jobs Następny, który stworzył wysokiej klasy komputery. Urządzenia te, skierowane głównie do naukowców, wywarły poważne wrażenie na informatykach swoimi wysokimi specyfikacjami i zorientowanym obiektowo, inspirowanym systemem UNIX systemem operacyjnym: NeXTSTEP. Ten system operacyjny, choć w większości zamknięty, wykorzystywał trochę kodu open source, w szczególności z BSD.
Chociaż urządzenia NeXT nigdy nie sprzedawały się szczególnie dobrze, były wpływowe: Tim Berners-Lee zaprojektował na przykład pierwszą przeglądarkę internetową w NeXTSTEP.
W 1997 roku Apple kupiło NeXT. To sprowadziło Steve’a Jobsa z powrotem do firmy, ale oznaczało również, że Apple jest właścicielem systemu operacyjnego NeXTSTEP. Części tego systemu operacyjnego zostały przerobione, aby stworzyć podstawę dla Darwina, a spuścizna UNIX oznaczała, że te części stały się open source.
Inne funkcje NeXTSTEP, w tym interfejs API Cocoa, również stały się częścią systemu macOS. Nawet podstawowe rzeczy, takie jak Dock i rozszerzenie .app dla aplikacji, można powiązać z NeXTSTEP, jak pokazuje ten film.
Funkcje NeXTSTEP są dostępne do dziś na komputerach Mac, ale każde urządzenie Apple jest częścią tej spuścizny. Darwin zasila iPhone’a, Apple Watch i Apple TV. Większość użytkowników Apple nigdy się o tym nie dowie i naprawdę nie muszą, ale każdy raz na jakiś czas natknie się na pakiet z „Darwin” w nazwie. Teraz wiesz dlaczego.