Inżynierowie dźwięku biorą naprawdę sterylne ścieżki i sprawiają, że brzmią naturalnie dzięki efektom dźwiękowym. Najpopularniejszymi narzędziami do tego celu są opóźnienie/echo i pogłos, a przy odrobinie wiedzy możesz poprawić własne ścieżki na lepsze.
Wszystkie te efekty działają, aby dźwięk był lepszy, głębszy i bardziej naturalny. Są również używane jako efekty estetyczne, a zrozumienie, jak działają, pomoże Ci wykorzystać ich maksymalny potencjał. Możesz je wszystkie znaleźć w menu Efekty Audacity.
Jeden potrójny efekt
Opóźnienie, echo i pogłos to różne aspekty tego samego procesu: powtarzanie dźwięku w czasie. Echo jest dość łatwe do uchwycenia. To powtarzająca się iteracja dźwięku, która pojawia się ze zmniejszoną głośnością i po krótkim czasie. Krzyczenie do kanionu lub szerokiej przestrzeni da ci echo. Fale dźwiękowe emanują z ust, przemierzają pewną odległość, odbijają się od twardej powierzchni i wracają do uszu po pewnym czasie. Echo to opóźnienie. Jednak w kategoriach edycji dźwięku echo jest uważane za określony rodzaj opóźnienia, który zanika, ale odtwarza dźwięk w inny sposób dokładnie. Opóźnienie jest konfigurowalną rzeczą i może zmieniać dźwięk podczas każdej iteracji.
Następnie mamy pogłos. Dzieje się tak, gdy echa narastają w zamkniętej przestrzeni i powodują wzrost głośności, który następnie zanika, gdy dźwięk powoli ucieka. Dobrym tego przykładem jest klaśnięcie lub krzyczenie w średniej wielkości pokoju przy zamkniętych wszystkich drzwiach. W miarę narastania dźwięku pojawia się szpic, więc początkowy hałas nie jest najgłośniejszy, jaki może uzyskać. Następnie, po nagromadzeniu, dźwięk będzie się powoli uwalniał. Można o tym pomyśleć jak o nakładającym się echu, w którym zamiast pełnych powtórzeń z opóźnieniem, iteracja rozpoczyna się bardzo szybko po rozpoczęciu dźwięku i gdy nadal trwa.
Opóźnienie
W Audacity istnieją trzy typy opóźnień: zwykła, odbijająca się piłka i odbijająca się od tyłu piłka. Regularne opóźnienie będzie miało określony czas pomiędzy poszczególnymi interakcjami. Opóźnienie odbijającej się piłki rozpocznie się w czasie opóźnienia i będzie następować coraz szybciej, a czas będzie się zmniejszać między każdą iteracją. Odwrotne opóźnienie odbijającej się piłki rozpocznie się od szybkich iteracji i krótkiego czasu opóźnienia, a następnie stopniowo zwalnia, aż osiągnie maksimum. Ten ostatni jest często używany w efektach odwrotnych, o czym poruszymy w innym artykule.
Wielkość zaniku to wartość (w dB), o którą każda iteracja zmniejszy swoją głośność. Użycie wartości ujemnych zwiększy objętość kolejnych iteracji. Popowe piosenki często zaczynają się od tego „budującego” opóźnienia głośności w intro, z narastającym crescendo, a artysta nagle przerywa muzykę słowem lub frazą.
Czas opóźnienia (w sekundach) to maksymalny czas między każdą iteracją.
Zmiana wysokości tonu jest mierzona w półtonach, a to spowoduje przesunięcie wysokości tonu w górę (lub w dół, jeśli wartość jest ujemna) w każdym kolejnym echu. To kolejny efekt często spotykany w popie.
Ostatnią wartością, którą możesz zmienić, jest liczba ech do wyprodukowania. Pamiętaj, że jeśli nie masz wystarczająco dużo ciszy na końcu utworu, zostaną one skrócone. Najlepiej jest dodać ciszę na końcu ścieżki przed dodaniem wielu ech i przyciąć dodatkowe po zastosowaniu efektu.
Jeśli nie chcesz dodać prostego i szybkiego echa, użyj opóźnienia. Ten efekt może naprawdę pomóc wydobyć podteksty w ścieżkach muzycznych i dodać ograniczone poczucie głębi do dźwięku.
Echo
Echo to efekt skrótu do bardzo długiego, regularnego opóźnienia. Możesz zmienić czas opóźnienia i współczynnik zaniku, a natychmiast otrzymasz bardzo długie echo za ścieżką. Pamiętaj, aby dodać ciszę na końcu ścieżki, aby pomieścić echo. Możesz ustawić współczynnik zaniku na 1 (bez zaniku), a otrzymasz pętlę; dźwięk będzie powtarzany z opóźnieniem, ale za każdym razem nie będzie spadku głośności i może trwać w nieskończoność.
Reverb
Pogłos jest trochę bardziej skomplikowany, ponieważ ma więcej wspólnego z akustyką. Reverb nie doda echa; zacznie nabierać dźwięku, pozwoli mu osiągnąć szczyt, a następnie wypuszcza go przez pewien czas. Pogłos może pomóc ukształtować dźwięk i wydobyć pewne podteksty, a także sprawić, że klipy będą brzmieć bardziej naturalnie. Dzieje się tak, ponieważ zasadniczo ponownie nagrywasz dźwięk w zwirtualizowanej przestrzeni. Większy rozmiar pokoju sprawi, że „ogon” pogłosu będzie trwał dłużej i sprawi, że narastanie będzie głośniejsze.
Czas pogłosu wpływa na czas trwania pogłosu od narastania do uwolnienia. Jeśli uczynisz tę wartość naprawdę małą, zasadniczo odetniesz ogon.
Tłumienie jest jak wielkość zaniku w efekcie opóźnienia. Decyduje o tym, jak bardzo zostaną wycięte nakładające się iteracje. Wpływa to przede wszystkim na wcześniejsze iteracje i ogon, chociaż może zmniejszyć falowanie, jeśli wartość jest zbyt wysoka. Im niższa wartość, tym intensywniejszy będzie pogłos.
Pasmo wejściowe zmienia zakresy częstotliwości, na które wpływa pogłos. Mniejsze wartości spowodują, że będzie brzmiał przytłumiony i stłumiony, podczas gdy wyższe wartości wpłyną na więcej częstotliwości i sprawią, że będzie brzmiał jaśniej lub intensywniej.
Poziom suchego sygnału określa na podstawie głośności, jaka część oryginalnego dźwięku pozostaje w pogłosie. Domyślna wartość jest naprawdę niska. Jeśli chcesz uzyskać natychmiastowy i mocny pogłos, zwiększ wartość. Jeśli miksujesz oryginalną ścieżkę z inną, która ma dodany pogłos, utrzymuj tę wartość na niskim poziomie, w przeciwnym razie uzyskasz przycinanie, co zrujnuje wierność dźwięku. Jeśli tak jest do samego końca i nadal występuje przycinanie, zmniejsz amplitudę ścieżek przed zastosowaniem pogłosu.
Wczesny poziom odbicia zmienia sposób, w jaki wczesne iteracje kształtują ogólny pogłos. Obniżenie tej głośności spowoduje mniej wczesnych „ech” i zmieni integralność dźwięku. To jest trudne do opisania, więc będziesz musiał posłuchać i spróbować sam tutaj.
Poziom ogona określa głośność intensywność pogłosu poprzez zmianę sekcji ogona.
Zwykle poziom wczesnego odbicia jest o 15 dB lub więcej wyższy niż poziom ogona. Jeśli zmienisz to tak, że wczesny poziom odbicia jest niższy niż poziom ogona, tworzysz iluzję odległości między źródłem a słuchaczem. Zwróć też uwagę, że pogłos zależy w dużej mierze od dźwięku stereo, więc podczas dostrajania tego efektu używaj głośników zamiast słuchawek. Możesz także podzielić ścieżki stereo i zastosować różne ustawienia dla lewego i prawego kanału. Tworzy to bardziej wyraźne kanały.
Pogłos doskonale nadaje się do replikacji dźwięku szeroko otwartych i dużych zamkniętych przestrzeni. Możesz sprawić, by utwory brzmiały tak, jakby były wykonywane w głębokim kanale, gigantycznej katedrze lub prostej sali koncertowej, a wpłyniesz na ton, aby brzmiały bardziej naturalnie niż tylko dodanie naprawdę krótkiego opóźnienia lub echa.
Symulowanie przestrzeni bez konieczności nagrywania w niej ułatwia dodawanie zawiłości i naturalności do swoich utworów. Działa również świetnie poza muzyką. Możesz go użyć na przykład w podcastach audio, z tym samym efektem. Masz jakieś doświadczenie z tymi efektami? Podziel się swoimi ulubionymi ustawieniami i ich zastosowaniami w komentarzach!