Czujniki kamery są dostępne w różnych rozmiarach. Ten w twoim smartfonie jest dużo mniejszy niż ten w moim Canonie 5D MKIII, profesjonalnej lustrzance cyfrowej. W przypadku wysokiej jakości aparatów bezlusterkowych i lustrzanek cyfrowych istnieją dwa główne rozmiary czujników: 35 mm (nazywany ogólnie „pełną klatką”) i APS-C (zwykle nazywany „czujnikiem przycinania” lub „aparatem do przycinania”). Spójrzmy na różnicę między nimi.
Objaśnienie rozmiaru czujnika
Rozmiar czujnika to właśnie to: fizyczny rozmiar czujnika. Czujnik 35 mm to w rzeczywistości 36 mm x 24 mm. Ma ten sam rozmiar, co zastąpiony film 35 mm. Nazywa się tak czujnik przycięcia, ponieważ jest przycięty do mniejszego rozmiaru niż czujnik 35 mm (lub fragment filmu). Dokładnie o ile mniejsze i co to oznacza, że za chwilę dojdziemy.
Rozmiar matrycy nie ma nic wspólnego z liczbą megapikseli. Możesz uzyskać 20-megapikselowe czujniki pełnoklatkowe i 20-megapikselowe czujniki kadrowania. Pełnoklatkowy czujnik o rozdzielczości 10 megapikseli nadal będzie fizycznie większy niż 24-megapikselowy czujnik kadrowania. Różnica polega na tym, że na czujniku przycinania każda pojedyncza fotokomórka (maleńkie małe czujniki, które wykrywają światło dla każdego piksela) będzie mniejsza.
Aparaty pełnoklatkowe są lepszej jakości, szczególnie przy słabym oświetleniu
Ponieważ zdjęcia w aparacie pełnoklatkowym są większe, a wszystkie inne są równe, aparat pełnoklatkowy będzie lepszy w warunkach słabego oświetlenia niż aparat z czujnikiem przycięcia. Więcej fotonów pada na każdą stronę fotowoltaiczną, więc mają więcej danych do pracy.
Każda fotostrona prawdopodobnie będzie również wyższej jakości. Kamery pełnoklatkowe są droższe, a na matrycy jest po prostu więcej miejsca na wysokiej jakości komponenty. Oznacza to, że zwykle możesz użyć wyższego ustawienia ISO, zanim zaczniesz widzieć cyfrowy szum na zdjęciach.
Te same efekty działają również wtedy, gdy pracuje się z dużą ilością światła: aparaty pełnoklatkowe lepiej radzą sobie z dokładnym odwzorowaniem kolorów.
Czujniki upraw mają inne pole widzenia przy tym samym obiektywie
Chociaż wydajność przy słabym oświetleniu jest dobrą zaletą aparatów pełnoklatkowych, nie jest to najbardziej zauważalna różnica. Aparaty pełnoklatkowe i aparaty z czujnikiem przycinania często używają tych samych obiektywów, a nawet jeśli tego nie robią, obiektywy z czujnikiem przycinania są opisane jako gdyby są to obiektywy pełnoklatkowe.
Wyobraź sobie, że masz rurkę Pringles z wyciętym dołem. Jeśli przytrzymasz go kilka centymetrów od twarzy, zobaczysz okrągły obraz. Jest to podobne do tego, co obiektyw faktycznie wyświetla w aparacie.
Teraz weź wyimaginowaną pokrywkę i wytnij w niej prostokąt o wymiarach 36 mm x 24 mm. Załóż pokrywę, a to, co widzisz przez otwór, pokazuje, ile projekcji obrazu rejestruje kamera pełnoklatkowa. Pobiera prostokątny kadr i ignoruje resztę projekcji.
Chwyć kolejną wyimaginowaną pokrywkę i wytnij drugi prostokąt, tym razem nieco ponad połowę wielkości pierwszego; około 22,5 mm x 15 mm. To mniej więcej rozmiar czujnika przycinania. Tym razem prostokątna uprawa wyrzuca jeszcze więcej informacji.
W tym miejscu eksperyment myślowy staje się nieco trudniejszy. Jeśli zarówno nasz pełnoklatkowy tubus Pringles, jak i tubus Pringles z czujnikiem kadrowania, mają taką samą liczbę megapikseli, mimo że otwór w tubusie kadru jest mniejszy, generowany obraz ma dokładnie taką samą rozdzielczość, jak ten wytwarzany przez tubę pełnoklatkową. Na ekranie komputera obrazy będą miały dokładnie ten sam rozmiar.
Różnica polega jednak na tym, że zdjęcie wykonane za pomocą tubusu Pringles z czujnikiem kadrowania będzie wyglądało tak, jakby było powiększone.
Spójrzmy na to z prawdziwymi zdjęciami. Poniżej znajduje się zdjęcie, które wykonałem moim pełnoklatkowym 5D MKIII i obiektywem 50 mm.
A oto obraz zrobiony moim czujnikiem przycinania Canon 650D z tego samego miejsca z dokładnie tym samym obiektywem 50 mm.
Jak widać, obraz zrobiony kamerą z czujnikiem kadrowania wydaje się być powiększony. W rzeczywistości dzieje się tak dlatego, że czujnik wykonał ciaśniejszy kadr z projekcji obiektywu.
Współczynnik przycięcia i ogniskowa
Sposób, w jaki aparat z czujnikiem przycinania wpływa na robione zdjęcia, jest całkowicie przewidywalny. Kamery z czujnikami upraw mają „współczynnik przycinania”, który opisuje, jak bardzo wydają się powiększać wykonywany obraz. W przypadku aparatów Canon współczynnik kadrowania wynosi około 1,6. W przypadku aparatów Nikon jest to około 1,5.
To, co mówi nam współczynnik przycięcia, to odpowiednik pełnej klatki ogniskowej (a tym samym pola widzenia), który uzyskuje się z aparatu z czujnikiem przycięcia. Aby z niego skorzystać, wystarczy pomnożyć rzeczywistą ogniskową obiektywu przez współczynnik przycięcia.
Kontynuując powyższy przykład, obiektyw 50 mm w moim 650D jest odpowiednikiem obiektywu 80 mm w moim 5D MKIII; po prostu pomnóż ogniskową obiektywu, 50 mm, przez współczynnik kadrowania, 1,6, i to otrzymasz. Możemy to udowodnić w praktyce. Poniżej znajduje się zdjęcie, które wykonałem moim 5D MKIII i obiektywem 85 mm.
A tutaj jest obok zdjęcia, które zrobiłem na moim 650D z obiektywem 50 mm. Jak widać, zdjęcia wyglądają podobnie.
Który jest odpowiedni dla Ciebie?
Ogólnie rzecz biorąc, aparaty pełnoklatkowe są lepszej jakości i lepiej wykonane niż aparaty z czujnikiem kadrowania. To flagowe modele ze wszystkimi najnowszymi funkcjami. Większość kamer z czujnikami upraw to ich modele podstawowe lub średnie. Jednak przepaść nie jest już tak duża jak kiedyś. Nowoczesne kamery klasy podstawowej są lepsze niż te, których profesjonaliści używali jeszcze kilka lat temu. Prawdopodobnie nie zauważysz różnicy w jakości obrazu, chyba że robisz zdjęcia w bardzo szczególnych okolicznościach.
Ponieważ aparaty pełnoklatkowe mają zwykle wiele dodatków, takich jak ulepszony autofokus lub jakość wykonania, rozmiar matrycy jest tylko jednym z czynników przy wyborze aparatu. Największy powód, dla którego kupiłem mój Canon 5D MKIII nie chodziło o to, że był to aparat pełnoklatkowy, ale o to, że był odporny na warunki atmosferyczne i wykonany w całości z metalu. Oznacza to, że mogę nosić go wszędzie, kiedy podróżuję, bez obaw także dużo. Jeśli chcesz mieć mały, lekki aparat, prawdopodobnie lepiej będzie z czujnikiem przycinania. Nawet bezlusterkowe aparaty pełnoklatkowe są całkiem spore, gdy założy się na nie obiektyw zmiennoogniskowy.
Istnieją nawet profesjonalne korpusy uprawne, takie jak Canon 7D MKII dla fotografów sportowych lub dzikich zwierząt. Zamiast minusem, czynnik upraw faktycznie pomaga im zbliżyć się do akcji.
Tytuł zdjęcia: Michał Toyama/Flickr